MALANDO . . . de échte! deel 1, Het 78-toeren tijdperk.
De Nederlander gaat slecht om met zijn coryfeeën. Een man als Malando zou na zijn dood in een Zuid-Amerikaans land jaarlijks worden herdacht in kranten, tijdschriften, radio en TV. In Holland heeft het 10 jaar geduurd voordat een Tv-station, ná vele vergeefse verzoeken van fans van bijvoorbeeld Willy Alberti, eindelijk eens aandacht aan hem besteedde. Hetzelfde geldt voor Malando, die weliswaar een opvolger heeft in de persoon van Danny ‘Malando’ Overweg, maar die voor het grote publiek allang een vergeten fenomeen is.
En een fenomeen wás het. Terwijl élke 2 jaar het Malando-orkest nog door Japan wordt uitgenodigd om een uitgebreide tournee te maken voor volle zalen, horen we een journalist zeggen dat Danny ‘de zoon van Malando is’! Zóveel weten we er dus nog van. In Japan wordt Malando geëerd door op het podium een stoel neer te zetten met daarop een roos ter nagedachtenis aan deze grote man. In Nederland hebben we gelukkig de Concertzender, die ons nog even kan herinneren aan het vele werk dat door Arie Maasland (want zó heette hij echt) is verzet tot meerdere glorie van Nederland.
Met de tango Olé guapa verkreeg Malando wereldbekendheid waarna een ongekende platenproductie op gang kwam. Zijn platen werden in Argentinië, Chili, Duitsland, Groot-Brittannië, Indonesië, de Verenigde Staten, Japan en natuurlijk Nederland uitgebracht. Alleen al in Japan tellen we met gemak een aantal van 64 LP’s. Ná de dood van Malando in 1980 nam zijn schoonzoon Evert Overweg de leiding van het orkest over inclusief de 2-jaarlijkse reisjes naar Japan en op 5 juni 2000 nam diens zoon Danny, de kleinzoon van Malando dus, het stokje over. Oh, er is niets mis met Danny ‘Malando’ Overweg, hij voldoet met enthousiasme aan de hedendaagse wat veranderde vraag naar de Continentale tango, zoals de muziek van Malando wel genoemd wordt, maar in onze programma’s houden we ons vooral bezig met de geschiedenis van Arie Maasland, die de basis heeft gelegd voor de Malando dynastie.
Het wordt dus niet ‘een beetje Malando-plaatjes draaien’ want dan hebben we 25 uitzendingen nodig, maar we gaan aan de hand van een bijna majestueus boekwerk, in eigen beheer uitgebracht door Alois Broeke in Breda, op chronologische wijze zijn platen doornemen en staan stil bij de opnames waar iets over te vertellen valt. Alois Broeke had 4 delen nodig om zijn hele verhaal kwijt te kunnen. Eén voor de discografie, die in 1943 begint met de 78-toeren plaat. Één voor een uitgebreide biografie. Één met alle composities van Malando. Deze delen uitgebreid voorzien van foto’s van de platenhoezen en van de bladmuziek en nog veel meer. Het laatste deel voor de foto’s die al beginnen bij zijn éérste activiteiten als drummer en pianist o.a. in het orkest: The Jumping Jacks, waaruit het orkest van Malando is voortgekomen. De 78-toeren platen die in het eerste programma worden gedraaid komen uit de complete verzameling van Chris Brugma.
