Op 16 maart 2013 overleed singer-songwriter Jason Molina op 39 jarige leeftijd. Muziekjournalist Peter Bruyn schetst in deze Popart met de door hemzelf samengestelde muziek special ‘There will be distance’ zijn verbintenis met deze bijzondere muzikant, vanaf Molina’s allereerste concert met Songs: Ohia in het Haarlemse Patronaat op zondag 26 april 1998.
Lees ‘Jason Molina (1973-2013), de kraai op de schouder’ van Peter Bruyn.
There will be distance:
1 – The Rock of Ages. (2009; album: ‘Josephine’). Beginnen met Molina op z’n best. ‘Josephine’ is weliswaar niet z’n allerlaatste album – er volgden een paar maanden later nog een duo-album met Will Johnson van Centromatic en in 2012 een solo 10’’ – maar wel de laatste waarop hij werkelijk in volle glorie te horen is. En misschien wel z’n allerbeste.
2 – Darling… (1997; album ‘Hecla + Griper’). Karakteristiek voor de vroege, zich nog volop in het lofi-circuit bewegende Molina. En tevens karakteristiek ‘wanhopig’ liefdeslied.
3 – There will be Distance. (1998; EP ‘Our golden Ratio’). Zondermeer de meest afwijkende track van de hele selectie. Het gedicht dat de eerste helft van het nummer vult, wordt voorgelezen door Darcie Schoenman, Molina’s toenmalige verloofde, later zijn vrouw en nu dus zijn weduwe. De tekst van het gedicht is een huiveringwekkende proeve van verlatingsangst en blijkt in retrospectief – zoals zoveel van Molina’s teksten – griezelig profetisch. Het tweede deel van de track is een van zijn meest ‘woeste’ vroege nummers.
4 – One of those uncertain Hands. (1998; album: ‘Impala’). Hoewel je bij Molina niet van ‘hits’ kunt spreken, was dit een van de publieksfavorieten uit de beginjaren.
5 – Love & Work. (1999; album: ‘Axxxess & Ace’). Zeer representatief voor Molina/Songs; Ohia rond 2000; prachtig liedje, maar heel basaal gearrangeerd en opgenomen.
6 – The Body burned away. (2000; album: ‘Ghost Tropic’). Het album heeft een geheel zwarte hoes met daarop alleen in witte letters de plaattitel. Kenmerkend. Alweer tikkeltje meer ‘sophisticated’ geproduceerd. Titel en tekst van het nummer zijn veelzeggend.
7 – Trouble will find you. (2000. album: ‘Protection Spells’). Titel zegt alles. Dit nummer was destijds een publieksfavoriet bij concerten. Afkomstig van ‘tour-cd’ die niet regulier in de handel verkrijgbaar was – alleen bij concerten.
8 – Being in Love. (2000; album ‘The Lioness’). Molina tobbend met de liefde. Karakteristiek.
9 – Steve Albini’s Blues. (2002; album ‘Didn’t it rain’). Vreemde, afwijkende Molina-song. Traag, extreem monotoon, minimalistisch en hypnotiserend. Heel fascinerend. En blijft fascineren.
10 – I’ve been Riding with the Ghost (2003; album: ‘Magnolia Electric Co.’). Plaat die overgang vormt van Songs; Ohia naar Magnolia Electric Co en zondermeer nieuwe fase inluidt. Een echte ‘rockplaat’. Countryrock, om precies te zijn. Het timide karakter van sommige van zijn vroege platen is geheel verdwenen.
11 – Leave the City. (2005; album ‘Trials and Errors’). In Brussel opgenomen live-album. Stevig. Country-invloeden. De trompet geeft het nummer iets Calexico-achtigs. Maar de zang van Molina snijdt dieper.
12 – Talk to me Devil, again. (2006; album ‘Fading Trails’). Molina praat met de duivel en lijkt hem in bedwang te hebben; de toekomst zou leren dat die gedachte voorbarig was.
13 – Josephine. (2009; album ‘Josephine’). Eigenlijk het perfecte Molina-album. Hier zingt hij: ‘No more will the final word be the tears in your eyes’. Drie jaar later bleken tranen wel degelijk het enige wat restte.
