#93. Een programma over onafhankelijke geluidskunst, radiofonische projecten en andere audio-non-visuele misverstanden en vondsten. Met het hoorspel; Fotografie door JaDa en Forms Of Denial, part two.
1. Hoorspel; Fotografie door JaDa
Fotografie is een hoorspel gemaakt door Jan Van Den Dobbelsteen en Danielle Lemaire, voor WORM’s Klangendum serie.
Fotografie is een verzameling ‘foto’s’ bestaande uit 30 stukken, die bij elkaar horen en één geheel vormen, maar ook autonoom zijn.
De hoofdstukken met oneven nummers zijn uitgevoerd door Jan Van Den Dobbelsteen, de hoofdstukken met even nummers door Danielle Lemaire. Het JaDa hoorspel is uiteindelijk tot één geluidswerk aaneengesmeed.
28 december 2014
gemaakt door JaDa (Jan Van Den Dobbelsteen en Danielle Lemaire)
met dank aan: Kara Bohnenstiel, Myat Moondog Haggart, Miss Green, Yuri Landman, Lukas Simonis, WORM, Elaine Radigue, Henk Bakker, Prince Buster
Produced by WORM & Klangendum
2. Forms Of Denial, part two
Dr Klangendum gaat de komende weken de nieuwe radiofonische docu feuilleton ‘Forms Of Denial Prt 2’uitzenden. Wat hieraan vooraf ging; Dr Klangendum ging jongstleden oktober naar Tbilisi, Georgië, om daar een radioproject voort te zetten waar ze eigenlijk niet meer in geloofden; het zogenaamde ‘Perverse Dieren’ format. (zie onze uitzendingen in december 2014). Het gevolg; een grote innerlijke verscheurdheid bij beide heren en een grote drang tot dagboekschrijven en innerlijke monologen. Waar dit verder in resulteerde; een mislukt project op alle fronten, zelfs zodanig dat er eigenlijk een zeer luisterbaar en vemakelijk geheel ontstaan is, waarbij opgemerkt dat het impressionisme dat de Dokter hier tentoon spreidt niet van het gesteven soort is.
Innerlijke Monoloog;
Waarom deed ik dit, dit gedoe? Wat was het oorspronkelijke plan? iets met perverse dieren. waarom zou ik iets met perverse dieren willen? N paar grapjes van Cees Moeliker waren genoeg -de met uitsterven bedreigde schaamluis, de homosexuele necrofiele stadseend… interesseerde het iemand? not. Is het praten over perverse dieren een manier om met mensen in contact te komen? Enerzijds wel, maar na een aanvankelijke interesse blijft er weinig gemeenschappelijks meer over… Dan maar over hun levens praten in de hoop dat er ergens een pervers dier opduikt. Het enige dier dat overal opduikt is de oto. En dat is nogal tamelijk pervers ook. Die. Dat. Die. Dat.
Dagboek vrijdag 10 oktober
De dag van de vele interviews. Gelukkig werden we rondgereden door Nick. eerst naar de bovenstad, vlakbij het treintje naar de top, waar we in een gehandicaptencafe (voor en door) met Elena spraken, de ‘voorzitter’ van de voetgangers beweging. Daarna bracht Nick ons naar de CES, waar we Natia interviewden over haar leven en het oprichten van de CES. Toen zijn we verder gelopen naar de universiteit vlakbij het Vake park waar Giorgi en Zura ons opwachtten, we interviewden ze apart. Misschien niet zo heel interessant omdat ze beiden het achterste van hun tong niet lieten zien, maar dat lag ook aan onze ongerichte vragen. We werden onderbroken door Nick die me texte dat hij een meeting met Reso, zijn vriend en ook nog de directeur van het conservatorium, had geregeld en dat Reso op ons zat te wachten. We moesten dus meteen komen. Omdat zulks een beetje moeilijk was, kwam Nick ons weer ophalen in zijn otootje. Het conservatorium zit vlak achter de Rustavelli, dus we waren alweer bijna thuis. Interview gedaan met Reso, afscheid genomen van Nick, naar huis gelopen. Oja, Nick was weer geniaal; omdat we hem vertelden dat we nog niks gegeten hadden die dag bestelde hij pizza en bier dat tijdens het interview soldaat gemaakt werd.
Produced by Klangendum & Worm.
Concept & recording & editing; Lukas Simonis, Hebk Bakker.
Special thanks; Sopo Tabadatze, Natia Sartania-Kituashvili, Jay Kennedy S Centr, Nick and & the others….
