Het Paleis van de Weemoed

Met de naderende herfst die ons boven het hoofd hangt draaien we repertoire waarbij de tranen rijkelijk vloeien. U hoort ‘Cry me a river blues’ door Esther Philips, ‘Another night to cry’ door bluesveteraan Lonnie Johnson, ‘Time out for tears’ door The Ink Spots en ‘You’ve got me crying again’ door Connie Boswell. Het weer zit ook al niet mee: ’Stormy Monday blues’ door Billy Eckstine. En als het niet het weer is, is het wel wanhoop die de geest bezighoudt: ‘Love me or leave me’ (Billie Holiday), ’Salty papa blues’ (Dinah Washington), ‘In the wee small hours of the morning’ (Shirley Horn), ‘Friendless blues’ (Big Bill Broonzy), ‘I’m a fool to want you’ (Helen Merrill), ‘When your lover has gone’ (Dorothy Dandridge), ‘Love doesn’t live here anymore’ (June Christy), ’These foolish things’ (Frank Sinatra) en ‘Walkin’ after midnight’ (Patsy Cline). Zelfs het optimistisch ogende ‘Another spring’ door Nina Simone heeft een grondtoon van bitterheid. Maar niet getreurd, het mag dan één groot tranendal lijken dit uur, de vertolkingen zijn allemaal prachtig.