Jazz, blues en het kauwgomplaatjesgevoel.
Swing & somberte in Het Paleis. In ‘Anything you can do, I can do better’ een gitaarduel door Tal Farlow en Mary Osborne en een strijd op de trompet door Clark Terry en Norma Carson, swing door Glen Gray met het Casa Loma Orchestra, de zinderende Lee Wiley, gezegend met een prachtig zwaarmoedig stemgeluid. De weemoed droop ook van de stembanden van de bariton met Mexicaanse roots Andy Russell, verder Mrs. Miller die zich te buiten gaat aan een Beatles-nummer, en datzelfde lied, maar dan subliem vertolkt door Goldie Hawn.
Countryleed door Patsy Cline (‘I’ve loved and lost again’) en Roy Shaffer (‘Disappointed in love’), cool jazz van Chet Baker en van Art Pepper, de swingende accordeon van Tony Murena, het KRO-Dansorkest met Ado Broodboom.
En ook nog Ella Fitzgerald, vocal group The Revelers, ‘de vader van de exotica’ bandleider Martin Denny, multi-talent Noël Coward, violist Stuff Smith en de Antwerpse zingende straatattractie Paul Boey, wiens ‘Ik heb de mot in m’n lijf’ het begin van het einde werd.
