Een vederlicht Paleis met een uur lang van die onbekommerde niets-aan-de-handmuziek die in de jaren veertig en vijftig volop was te horen op de radio, op soundtracks van films en in bioscoopjournaals.
Lichtvoetig, maar wel vaak gemaakt door mensen met een gedegen klassieke opleiding: Charles Shadwell (die drie decennia aan het hoofd stond van het BBC Variety Orchestra), de grootmeester van de lichte muziek (maar klassiek geschoold) Leroy Anderson, de Catalaanse violist en bandleider Xavier Cugat, die het huisorkest leidde van het Waldorf Astoria Hotel, Les Baxter (ooit een van Mel Tormé’s Mel-Tones), oud-conservatoriumstudent Henri Rene, uit eigen land de Wapiti’s, verder Skitch Henderson (die z’n voornaam dankte aan z’n vermogen ‘to re-sketch a song in a different key’, Percy Faith, Frank Chacksfield, Robert Sharples, André Popp, en ook ‘vliegtuigmuziek’ van Helmut Zacharias.
