Het Strijkkwartet

In 1889 voltooide Sibelius zijn studie aan het conservatorium van Helsinki. Met een beurs kreeg hij de kans om in Berlijn te gaan studeren. Vlak daarvoor was hij al aan een nieuw strijkkwartet begonnen, in Bes-gr.t., dat hij na terugkomst in Finland, in de nazomer van 1890 voltooide. En terwijl wij in onze tijd in dit kwartet al elementen van de grote Sibelius herkennen, naast de invloeden van de Duitse school, waarvan hij tijdens zijn reis zo veel geleerd had, is het Kwartet in Bes in werkelijkheid, en ondanks het zo mooie officiële opusnummer, nimmer uitgegeven en pas in 1985 tevoorschijn gekomen.

Het Intermezzo van Wlhelm Stenhammar komt uit de toneelmuziek voor de romantische Lodolezzi sjunger (Lodolezzi zingt) van Hjalmar Bergman. We horen hierin iets van de Italianità (Andante molto italiano staat in de partituur) die het operapodium in die dagen domineerde.

In het Strijkkwartet opus 5 uit 1890 van Carl Nielsen, waarvan de eerste twee delen op het programma staan, valt direct de tomeloze energie op. Nielsen lijkt vooral geïnspireerd te zijn ge­weest door de muziek van Beethoven.