Tussen Hula en Hawaï. Paradijselijker muziek is nauwelijks denkbaar.
De Hawaï-rage werd ontketend op de Wereldtentoonstelling van 1883; het muziekgenre verspreidde zich wereldwijd en werd in het bijzonder populair gemaakt door een bokser die als verstekeling per schip in Amerika wist te komen.
Naast Hawaï-grootheden als King Benny Nawahi (‘Champion Ukulele Player of the world’) en Sol Hoopii hebben ook artiesten als Frank Sinatra zich ermee bezig gehouden. Het kolderorkest van Spike Jones, de Wacky Wakakians, maakte de parodie ‘Hawaiian War Chant’ op ‘Ta-Hu-Wa-Hu-Wai’ door de Andy Iona Islanders, Red Nichols en z’n Five Pennies verjazzten het genre met de ‘Honolulu Blues’ en Jim & Bob ’The Genial Hawaiians’ deden zulks met ’St. Louis Blues’.
De scabreuze Ruth Wallis (’Queen of the Party Records’) bezong erotische escapades in de ‘Hawaiian Lei Song’ en uitvinder/orkestleider Raymond Scott verzon een ‘Hypnotist in Hawaii’.
Uit Griekenland komt ‘Pame Sta Honolulu’ door Kostas Bezos, Nederland had z’n Kilima Hawaiians, maar ook George de Fretes met zijn Hawaiian Minstrels, en opeens waren er ook de Belgische Waikiki’s die een wereldhit scoorden met ‘Hawaii Tattoo’.
