Tijd voor tijd.
‘Niemand is rijk genoeg om zijn verleden terug te kunnen kopen,’ zei Oscar Wilde. Muzikaal gezien doen we toch een poging.
Een aflevering over het verglijden van de tijd.
Met de beeldschone Lee Wiley (‘Time on my hands’), r&b-groep The Ravens (‘Time is marching on’), een vroege zangpoging van Chet Baker (‘Time after time’) – destijds door pianist Russ Freeman als ‘waardeloos’ betiteld, maar inmiddels mooi gerijpt.
Fascinerend is de electronische tovenaar Dick Hyman op zijn album ‘The age of electronicus’ met ‘Time is tight’.
Verder: het Beau Hunks Saxophone Soctette met een mooie reprise van een oud Dick Willebrandts-nummer (‘Denk jij nog aan dien tijd?’), The Ink Spots (‘Time out for tears’), een wrang lied door Joost Prinsen (‘Die mooie kindertijd’), The Brothers Four (‘The green leaves of summer’), entertainer annex wiskundige Tom Lehrer (‘When you are old and grey’).
Steve Leadford & Daniel Nicholson bezingen bij de Carolina Ramblers Stringband het lot van een man die na een moord 99 jaar de cel in moet.
Coleman Hawkins & Oscar Peterson (‘How long has this been going on?), nogmaals ‘Time on my hands’, nu door het vlinderachtige stemmetje van Rose Murphy.
Ook nog June Christy, John McNeil, Billie Holiday en Lisa Hannigan met Herbie Hancock (‘The times, they are a’changing’).
