Zwerven door de Barok

De tekst stamt uit de middeleeuwen, maar wie de auteur is, staat niet vast. Tot het Concilie van Trente (1545-1563) was het onderdeel van de liturgie; het keerde daarin terug in 1727.
In die tussentijd hebben componisten het niettemin veelvuldig op muziek gezet.

De eerste twee werken dateren uit die periode. Het derde werk dateert uit 1770, op de grens van de barok en de klassieke periode. Qua stijl verschillen deze versies sterk en dat laat zien op hoeveel verschillende manieren componisten deze tekst hebben behandeld.

Antonio Caldara (ca. 1671-1736)
1. Stabat mater in g
Valérie Gabail, sopraan. Cécile Eloir, alt. Guy De Mey, tenor. Hubert Claessens, bas. Choeur de Chambre de Namur, Les Agrémens olv. Wieland Kuijken
(cd: “Stabat Mater – Magnificat – Missa Dolorosa” – Arsis Classics AS-00-A-64002-C, 2001)

Giovanni Salvatore (?-1688?)
2. Stabat mater voor 5 stemmen en basso continuo
Cappella de’ Turchini olv. Antonio Florio
(cd: Provenzale, “Passione” – Opus 111 OPS 30-194, 1996)

Quirino Gasparini (1721-1778)
3. Stabat mater
Isabelle Poulenard en Isabelle Desrochers, sopraan. Stradivaria olv. Daniel Cuiller
(cd: “Stabat mater – Abos, Tartini, Gasparini” – Cypres Records CYP1639, 2003)

aanvulling:
Luigi Boccherini (1743-1805)
4. Uit Strijkkwartet in G, op. 52,3: adagio
Sarasa Ensemble
(cd: “Stabat mater” – Naxos 8.573958, 2019)

Op afbeelding: Quirino Gasparini (bron: L’Eco di Bergamo)