Mozart als opstapje naar de romantiek

Voor Mozart waren zijn sonates vooral showstukken en lesmateriaal: hij stopte er zelden zoveel energie in als in zijn strijkkwartetten of pianoconcerten. Zijn laatste schepping in dit genre zoekt de diepte echter wel degelijk op. De frequente polyfonie is zeker geen kinderkost en ook geen voer voor een oningewijd publiek.

Toen Chopin met de sonate aan de haal ging, was ze intussen al uitgegroeid tot een monumentaal genre. Dat hadden we te danken aan Beethoven. Beethoven had veel componisten zelfs zó geïntimideerd, dat ze liever karakterstukken componeerden. Zo komen we bijvoorbeeld aan de impromptu’s van Chopin die hier op het programma prijken, en aan Carnaval van Robert Schumann.