Tang Xu liet ons dit festival al kennismaken met de suona. Nu horen we Xu in een lagere versnelling.
Op het achtste Zuid-Nederlands festival houden ze wel van een beetje gekheid. Zoveel werd wel duidelijk uit de vorige optredens. Tang Xu, bespeler van suona, werd gekoppeld aan jazzpianist Michiel Scheen en mocht in moordtempo de hoge pieptonen van deze Chinese hobo door de zaal slingeren.
In dit concert doet hij of zij (daar kunnen we inmiddels niet meer achter komen) het rustiger aan. De sheng, die bij het optreden met Scheen ook even tevoorschijn kwam, speelt nu de hoofdrol. Daarnaast is er plaats voor de Chinese en de westerse fluit. De begeleiding komt van de pipa, de Chinese luit. De muziek is daarmee een stuk traditioneler, een stuk ‘zuiverder Chinees’, dan bij het eerdere concert. Toch proberen de twee musici de grenzen op te zoeken en waar mogelijk op te rekken. Hierdoor is de gedachte aan westerse muziek (of nog weer andere muzieksoorten) nooit ver weg. Op het eind komt het westen zelfs heel dichtbij. Het Wilde Westen om precies te zijn: de twee laten in de toegift een Amerikaans cowboyliedje horen.
