De Concertzender is er vaak vroeg bij in de carrière van musici.
Laten we eerlijk zijn: biografieën van jazzmusici lijken vaak op elkaar. Er staat een lijstje van combo’s die ze hebben geleid, van grote musici met wie ze hebben samengespeeld, van landen waar ze hebben getoerd. En meestal staat, ergens vooraan in de bio, de stad en het jaar waarin ze afstudeerden als conservatoriumstudenten.
Als Concertzender zijn we vaak getuige geweest van dat eigenste moment: het moment waarop een veelbelovend jazzmusicus zijn eindexamenconcert geeft. Wat heeft de kandidaat de afgelopen jaren geleerd? Welke stijl heeft hij aangenomen? Welke nummer kiest hij, of schrijft hij wellicht zijn eigen nummers? En zitten er onder de andere musici ook mensen die we in de gaten moeten houden?
Hoewel Mark “maar” bassist is, en als zodanig een groot deel van de tijd veroordeeld tot een plekje op de achtergrond, schrijft hij inderdaad de meeste nummers zelf. Ogenschijnlijk zijn het “zijn” blazers die schitteren, maar onderwijl trekt hij aan de touwtjes. Des te belangwekkender zijn de momenten waarop hij zelf mag soleren.
En wat zou er van Mark Haanstra geworden zijn? Kijk eens aan: anno 2023 is hij zélf docent bas(gitaar) aan het conservatorium. En vormt hij een succesvol duo met violist Oene van Geel.
