Genres: Minimal Music | Piano
Componisten/uitvoerenden: Charles Ives | John Adams | John Cage | Louis Andriessen | Theo Loevendie | William Bolcom
Opnametechniek: Jos van der Linden
Ralph van Raat is nu een van ‘s werelds grootste nieuwemuziekpianisten. In 2001 was hij al hard op weg het te worden.
Drieëntwintig is hij hier pas, maar we herkennen hem al helemaal. Ralph van Raat, Neêrlands nationale trots wat de Nieuwe Muziek betreft, doet hier waar we hem van kennen: hij speelt moderne pianomuziek in alle mogelijke genres. Er is hardcore modernisme (John Cage), maar ook venijnige postminimal (Andriessen, Adams) en de op jazz geënte mensenmuziek van Theo Loevendie.
Maar de hoofdmoot is voor Charles Ives en diens Tweede Pianosonate. Het stuk werd wereldberoemd door de ongehoord moderne effecten die Ives er begin twintigste eeuw al in verwerkte. Vooral de clusters, waarvan er één met een speciaal geprepareerde lat moet worden bewerkstelligd, hebben sterk de aandacht getrokken. Ook de zware dissonanten, de bewust onduidelijke notatie (een vroeg voorbeeld van aleatoriek) en het meermaals citeren van de Vijfde van Beethoven maken dat dit werk zijn tijd ver vooruit is. Des te opmerkelijker is de thematiek. In al zijn buitenissige vernieuwingsdrang was Ives een sentimentele lokaalpatriot, die zijn leven lang terug verlangde naar zijn jeugd in New England. Deze sonate herdenkt de Transcendentalisten, een literair-filosofische beweging uit de negentiende eeuw die zich concentreerde in Concord (Massachusetts).
