Allessandro Severo

Antonio Lotti (1667-1740) maakte als kind de opkomst van Corelli mee, en zag tijdens zijn lange leven de mode langzaamaan veranderen naar de late barok van Vivaldi en de galante stijl van zijn leerlingen. Zijn bloeiperiode valt op een cruciaal moment. In Napels komt een nieuw soort opera op: de opera seria. De stof komt van de klassieke oudheid (soms de mythologie, maar vaker de geschiedenis), de opbouw is formeel en een beetje stijf, de zangers zijn virtuozen en de titelheld is een voorbeeldig heerser. Dat was ook meteen de voornaamste taak van dit type opera: vorsten tegelijk op het schild hijsen (‘wat is het toch goed dat we een verstandig vorst hebben’) en een voorbeeld stellen voor het vaak adellijke publiek (‘zo moet je omgaan met de macht die je krijgt’).

Het Utrechts Barok Consort presenteert hier de opera Allessandro Severo. Veel van de tekst is niet gezet (of de muziek is verloren gegaan). Die wordt hier gesproken, waardoor het werk het karakter van een melodrama krijgt. Het verhaal is dramatisch genoeg: De Romeinse keizer Alexander Severus volgde in 222, op dertienjarige leeftijd, zijn gestoorde neef Elegabalus op. Deze was kort daarvoor op bloederige wijze vermoord, nadat hij het veel te bont had gemaakt. In 235 was Alexander zelf aan de beurt: hij werd door zijn muitende legioenen ter dood gebracht. Met zijn dood verviel het Rijk in een decenniachaos die het sinds zijn oprichting niet gekend had. Rond dit zeer dramatische gegeven is de opera gebouwd.