Rondom Rossini

‘Rondom Rossini’ lijkt een onlogische titel voor een concert met vooral muziek van Berlioz. Maar laten we kijken naar de positie van Rossini in de muziekgeschiedenis. De vroegrijpe Pesarees pakte als tiener de handschoen op van Mozart, want die had betere Italiaanse opera’s gemaakt dan welke Italiaan dan ook. Met zijn vernieuwingen slaat hij de brug van de klassieke naar de romantische opera. Hoewel zijn stijl zich na zijn twintigste niet meer wezenlijk ontwikkelde – iets wat mede kan verklaren waarom hij het componeren op zijn 33e voor gezien hield – is dit het beginpunt waarop alle romantische Italiaanse opera verdergaat. Bellini, Donizetti en Verdi zijn zwaar schatplichtig aan zijn prestaties.

Het grootste deel van zijn leven bracht Rossini in Parijs door. Niet de wereldhoofdstad van de muziek, wel de plek waar nog bij tijd en wijle onverwachte dingen gebeuren. Waar Rossini mede de romantiek inluidde, bracht een andere componist de romantiek naar het volgende niveau. Hector Berlioz leefde en werkte in de tijd waarin prille romantiek en het Biedermeier hoogtij vierden. Zijn muziek was echter al veel verder: jaren voor Liszt, Wagner en Bruckner trok hij al de uiterste conclusies van de nieuwe stijl. Zo werd hij de eerste hoogromanticus. Hij ging zogezegd verder waar Rossini en Beethoven ophielden. Zeer romantisch, zowel van muziek als van karakter, is de liedcyclus Les nuits d’été. Het is werkelijk alles rozengeur en maneschijn wat de tekst betreft, zij het dat de maan wel op het kerkhof schijnt…