Nu een gevestigde naam, anno 2003 iemand die zijn naam flink aan het vestigen was.
Wie zoekt op Harmen Fraanje, vindt hem onder veel meer terug als hoofddocent jazzpiano aan het Conservatorium Amsterdam. (Bedankt Google, dat hadden we niet helemaal helder.) Anno 2003 was hij lang zo vindbaar niet. Fraanje was 27 en zelf nog niet zo lang afgestudeerd. Toch had hij al reputatie genoeg om hier op North Sea Jazz te mogen staan.
Fraanje heeft een kwartet om zich heen verzameld. Opmerkelijk is dat hij zich laat bijstaan door gitarist Nelson Veras. Feitelijk vormen ze gelijkwaardige partners en had dit ensemble gerust het Fraanje-Veraskwartet mogen heten. De pianist zet op rustige toon de bakens uit, terwijl de gitarist zich nadrukkelijk in snelle melodische loopjes manifesteert. De combinatie met ongewone instrumenten uit heel andere genres, die Fraanje tegenwoordig tekent, treedt nog niet aan de oppervlakte, maar we horen hier een pianist die goed het overzicht bewaart en heel duidelijk weet waar hij heen wil.
