Ode aan Klassieke Meesters

Sinds het begin deze eeuw heeft Ralph van Raat een zeer solide reputatie opgebouwd als pianist van moderne en hedendaagse muziek. Het mooie is dat hij alles kan spelen – zowel technisch als artistiek – en dat hij ook alles speelt. De ene keer horen we hem met Ligeti, de andere keer duikt hij in het politieke activisme van Rzewski of de meditatieve klanken van Otte.

Groot is dan ook onze schrik/verbazing als Van Raat een ‘ode aan de klassieke meesters’ aankondigt. Gaat hij Mozart en Beethoven spelen? Nee. Hij zal het vast heel goed kunnen en wie weet doet hij het nog een keer, maar op dit concert duiken ‘gewoon’ zes pianowerken van vijf (dan nog) levende componisten op. De klassieke meesters die worden geëerd lijken eerder uit de beeldende kunsten te komen. Er is een ode aan de Franse schilder Gustave Moreau, en aan de teloorgegane kunst van het decorschilderen.

De kern van het concert wordt gevormd door Adams’ monumentale Phrygian gates, een werk dat een groot uithoudingsvermogen en flinke coördinatie tussen de elkaar overlappende linker- en rechterhand vergt, alsook door Intimation of Spring, door Joep Franssens speciaal voor Van Raat geschreven.

We sluiten af met een jeugdwerk van Louis Andriessen: een Nocturne die hij op vijftienjarige leeftijd schreef. Zijn avant-gardistische tijd lag nog ver voor hem, zijn minimalperiode nog veel verder. De man die de romantiek later zo zou verketteren brengt hier een prachtige ode aan de oude meester Chopin.