A Choral Evensong

Engeland heeft een rijke koortraditie. Op het moment dat de Anglicaanse kerk zich afscheidde van de katholieke, stond de polyfonie zo ongeveer op haar hoogtepunt, en de muzikale koning Hendrik VIII was er niet de man naar om dat af te schaffen. Zo bleef de koorcultuur bewaard. In de negentiende eeuw kreeg deze traditie een flinke impuls dankzij het werk van Felix Mendelssohn, die in Engeland even populair werd als in eigen land – en langer populair bleef.

Hoewel deze muziek nou niet bepaald aanstootgevend is, verhit ze toch behoorlijk de gemoederen. Sommigen dwepen ermee, anderen moeten er totaal niets van hebben. Veel te zoetsappig, veel te braaf, veel te weinig avontuurlijk. Maar als je zelf in een koor zingt, dan snap je het. De muziek spreekt meteen aan, en zingt heerlijk weg. De belangrijkste opgave voor een koor dat dit uitvoert is niet om te zorgen dat het mooi klinkt – dat zit wel goed. De belangrijkste opgave is om het enthousiasme van de zangers tot klinken te brengen. Als je hoort hoe graag en geestdriftig het koor deze muziek zingt, raak je er vanzelf wel vol van.