Genre: Neoclassicisme
Componisten/uitvoerenden: Darius Milhaud | Erwin Schulhoff | Francis Poulenc | Heitor Villa-Lobos
Opnametechniek: Kees Bijl
Een hobo, een klarinet en een fagot. Wat hebben ze samen voor repertoire?
De Horstermeerpolder. Het is geen hartje Amsterdam of Utrecht, maar bij tijd en wijle kun je er de mooiste muziek horen. Op het jaarlijkse Jagthuisfestival komen muziekliefhebbers uit het Gooi en de Vechtstreek naar de polder afgezakt om er diverse concerten op te vangen.
Trio Quod libet heeft de eer het festival te openen. Dit blaastrio – een hobo, een klarinet en een fagot – spiegelt zich aan de traditie van het strijktrio. Subtiele muziek die zichzelf niet overschreeuwt maar altijd aanwezig is en zich aan de aandachtige luisteraar ten volle opent.
Natuurlijk zijn er verschillen. Blazers kunnen niet zo subtiel fluisteren als strijkers. Ook het repertoire is niet zo uitgebreid. Pas in de twintigste eeuw hebben componisten wat vaker voor zulke combinaties geschreven. Dat deden vooral de neoclassici, de generatie componisten die tussen de twee wereldoorlogen de aandacht had. Zij lieten zich inspireren door de achttiende eeuw en schreven, net zoals Mozart en Haydn, graag in opdracht. Had iemand een blaastrio nodig, dan schreven zij een blaastrio.
Op het programma staan vier werken. Bij de Tsjech Erwin Schulhoff en de Fransman Darius Milhaud overheersen de scherpe randjes van de neoklassieke periode. Bijtende dissonanten en stevige ritmes kruiden het klassieke stramien. Francis Poulenc en de Braziliaan Heitor Villa-Lobos zijn een ander paar mouwen. Bij hen is muziek vooral mooi, zoals Mozart mooi is: gemakkelijk in het gehoor, zonder goedkoop te zijn.
