Genre: Romantiek
Componisten/uitvoerenden: Johannes Brahms | René Samson | Robert Schumann
Opnametechniek: Cees Sterrenburg
Wagners dromen? Op het eerste gezicht heeft dit concert weinig met Wagner te maken. Maar schijn bedriegt?
Als we denken aan Schumann en Brahms, zou ‘Wagners nachtmerries’ een toepasselijker bijnaam zijn. Vreselijk uit de tijd vond hij hun muziek. Zeker Brahms, nota bene twintig jaar jonger dan Wagner, was in zijn ogen hopeloos ouderwets en irrelevant voor de late negentiende eeuw. Andersom was het nog erger: Brahms en het echtpaar Schumann zagen in Wagner de ondergang van de muziek. Als je daarvan hield, was je wel zo’n beetje verloren. De klassieken, díé moest je navolgen!
In onze tijd hebben we ook problemen met Wagner. Met zijn politieke denkbeelden en erfenis, maar soms ook met zijn muziek. Maar niemand met een beetje verstand van muziek kan zijn genialiteit ontkennen. Wagner is te groot om te boycotten, zijn slagschaduw valt over alle muziek die na 1900 gemaakt is. Dat was ook het idee achter Wagner’s Dreams, een tekst van Alissa Valles. René Samson heeft deze meditatie hier getoonzet: Wagner zweeft over het Beierse landschap van Bayreuth en overschrijdt grenzen – muzikale, maar ook geestelijke. Natuurlijk ontkomt Samson niet aan Wagners invloed. Zo hangt Wagners schaduw over alle drie de werken: bij Brahms en Schumann omdat ze per se niet als Wagner wilden klinken, bij Samson omdat hij hem wel moet bewonderen.
