Licht op Badings II: DoelenEnsemble

In het vorige concert maakten we kennis met de figuur van Henk Badings, vooral rond 1950 de grote man van de Nederlandse muziek. Ook in dit concert horen we Badingsmuziek, maar we horen vooral muziek van een andere componist: Willem Pijper. Er is een goede kans dat u zijn naam al kent, want Pijper was de grote jongen vóór de oorlog en bovendien een gevreesd muziekcriticus.

Pijper was radicaler, moderner en scherper dan zijn tijdgenoten en hij zou Badings vast ook maar zozo hebben gevonden. In onze tijd vallen de overeenkomsten meer op dan de verschillen. Klassieke helderheid wordt verkozen boven romantische vaagheid, de muziek is hoorbaar modern maar ook niet te gek en als de componist iets kan doen voor een gelegenheidsensemble (dus niet per se een strijkkwartet of een andere geijkte samenstelling), dan doet hij dat.

Heel iets anders gaat uit van Ton de Leeuw. Met zijn muziek zitten we toch echt wel in een nieuw tijdperk: het modernisme. Een componist volgt nu op radicale wijze zijn eigen principes en doet geen concessies aan de traditie of de praktijk. Toch gaat er bij Ton de Leeuw wel een luikje open naar de gewone mensenwereld. Deze mystiek ingestelde componist neemt geen genoegen met de harde wiskunde die veel seriële muziek domineert, maar laat zich inspireren door onder meer de Indiase muziek.

Bij Chiel Meijering zitten we weer in een andere stijlperiode. Voor hem heeft ook het modernisme afgedaan. Hij schrijft muziek voor de lol en hoeft niet wekenlang te zwoegen op een meesterwerk. Maar zet hem niet weg als een charlatan. Meijerings muziek is nooit makkelijk zoals popmuziek dat is…

Opmerking: Het Sextet van Henk Badings heeft drie delen. Helaas gaf het DoelenEnsemble geen toestemming om het middendeel uit te zenden.