Componisten/uitvoerenden: Dmitri Sjostakovitsj | Ernest Chausson | Maurice Ravel | Peter-Jan Wagemans
Opnametechniek: Philemon Mukarno
Van alles wat in dit concert: romantiek, impressionisme en een stuk van nu. Verbindende factor?
‘Quasi sonate’ is de titel van het concert, ‘als sonates’. Dat kun je van de meeste kamermuziek wel zeggen. Quasi sonata is ook de titel van één werk: de compositie van Pieter-Jan Wagemans. Wil de componist met deze zakelijke titel de klassieken eren, of moeten we er meer iets ironisch achter zoeken? Het oordeel is aan ons, zoals bij alle absolute muziek.
Dat wil niet zeggen dat je er niets over kunt vertellen. Ravel bijvoorbeeld schreef zijn pianotrio in 1914. Het werk begon naar aanleiding van een vakantie in de Pyreneeën, in Frans Baskenland. Hij zou één van de thema’s hebben bedacht toen hij Baskische ijsventers de fandango zag dansen. De zorgeloze vakantiestemming sloeg gauw om toen de Eerste Wereldoorlog uitbrak. Ravel haastte zich om het werk zo snel mogelijk af te krijgen, zodat hij het leger in kon.
Sjostakovitsj schreef twee pianotrio’s. Het tweede werd beroemd, het eerste hoor je bijna nooit. Sjostakovitsj componeerde het werk in 1923, op zestienjarige leeftijd, en droeg het op aan zijn toenmalige vriendin. Het is alles wat zijn tweede trio niet is: de muziek is nog romantisch, de sfeer is dromerig en zorgeloos. Hoewel de componist nog geen eigen stijl heeft gevonden, is de muziek bepaald niet kinderlijk: Sjos studeerde toen al drie jaar als muzikaal wonderkind aan het conservatorium.
