za 8 juli 2023, 17:00 uur – Three of a Kind.
In februari 1954 staat trompettist Clifford Brown in de New Yorkse jazzclub Birdland. Hij maakt deel uit van een kwintet onder leiding van drummer Art Blakey, een groep die snel zal uitgroeien tot een van de eerste, toonaangevende hard bop formaties: The Jazz Messengers. Een maand later verkast hij op verzoek van drummer Max Roach naar de Westkust – het begin van het legendarische Clifford Brown/Max Roach Quintet. Twee jaar later, in 1956, maakt een verkeersongeluk een abrupt einde aan Browns 25-jarige leven. De jazzwereld is in shock.
Tenorist en bandleider Benny Golson – ook een Jazz Messenger – werkte met Brown samen. Golsons I Remember Clifford is een van zijn vele composities die de standard status bereikten. Het stuk werd een vehikel voor tientallen instrumentalisten en vocalisten, en is talloze malen op de plaat gezet. Ook door The Jazz Messengers, én door – Jazz Messenger – Lee Morgan. Clifford Brown was voor trompettist Lee Morgan een rolmodel.
Morgan is pas 18 als hij in 1957 voor Blue Note Records zijn derde plaat onder eigen naam opneemt, Lee Morgan Vol. 3. Naast hem staan Benny Golson en altist/fluitist Gigi Gryce. Wynton Kelly (piano), Paul Chambers (bas) – personeel van het Miles Davis Quintet – en drummer Charlie Persip completeren de bezetting. Golson levert alle stukken.
Morgan neemt de ruimte voor zijn indringende solo in I Remember Clifford. De twee saxen, met hun ingetogen begeleiding, werken – in de beeldspraak van jazzjournalist Michael G. Nastos – als ‘muzikale slippendragers’ voor hun overleden vriend.
Ook Lee Morgan zal op dramatische wijze aan zijn einde komen. In de vroege ochtend van 19 februari 1972 speelt hij in Slug’s Saloon, een jazzclub in New York. Tijdens een pauze ontstaat ruzie met zijn vrouw Helen. Zij vertrekt, maar komt even later terug met een revolver en schiet hem neer. Een ambulance komt te laat. Hij werd 33.
———————————————-
Gitarist Pat Martino (foto) heeft in 1977 Benny Golsons compositie vastgelegd. Op het album Exit zijn pianist Gil Goldstein, bassist Richard Davis en drummer Billy Hart de muzikale makkers. Martino en Davis vormen een fraai snaren-duo. De sonore klank van de bas, en het soepel ritmische, op de gitarist gerichte spel van Richard Davis, verdienen een speciale vermelding.
———————————————–
Stan Getz en pianist Kenny Barron troffen elkaar sinds 1986 zo’n acht maal in een opnamestudio. Maar wat ze van plan zijn in 1991 is bijzonder: een live serie duosessies. Geen bas. Geen drums. Plaats: Jazzhus Montmartre in Kopenhagen.
Zo’n duobezetting vraagt veel van de muzikanten. De timekeeping, meestal toevertrouwd aan bas en drums, komt nu voornamelijk voor rekening van de pianist. Daarnaast speelt Kenny Barron met zijn linkerhand ook de essentiële bastonen van de akkoorden.
Getz is al ernstig ziek. Dit zijn zijn allerlaatste opnamen. Hij overlijdt drie maanden later.
————————————————–
Dit programma opent met drie versies van After You’ve Gone.
Als slotpaneel, drie maal Whisper Not – gecomponeerd door Benny Golson. Hij speelt zelf mee in de versie van de The Jazztet.
Details in de Gids.
Three of a Kind – Bert Broere
