Vandaag verkennen we twee uitersten van het Aziatische continent.
In de concertreeks rond het “Atlasensemble” leerden we al diverse oosterse muziektradities kennen. Het ging hierbij vooral om muziek uit het Arabisch-islamitisch cultuurgebied. In een ander concert hoorden we ook Chinese muziek. Maar het enorme continent heeft nog heel wat andere muziektradities. Vandaag horen we twee Aziatische tradities die nog niet aan bod zijn geweest.
In het eerste deel horen we Armeense muziek. De Armeense cultuur is oeroud en ondanks de eeuwenlange druk van geweld en culturele assimilatie nog niet verdwenen. Het land heeft nog altijd een eigen taal, een eigen kerk (de oudste ter wereld!) en een eigen muziekcultuur. De gebruikte toonladders sluiten niet aan bij wat we uit het westen kennen, maar evenmin lijkt het op Arabische muziek. Misschien staat deze muziek nog het dichtste bij de muziek van de oude Grieken, maar ook dat blijft gissen. In ieder geval is deze muziek oud, eigen en zo authentiek als je het maar krijgt.
Aan het eind gaan we naar Indonesië. In Nederland is het natuurlijk nooit moeilijk om gamelanmuzikanten te vinden: veel Indische immigranten hebben deze traditie in ere gehouden. Waar we de gamelan vooral kennen als instrumentale muziek, horen we nu een uitvoering met zang. Hoewel we de tekst uiteraard niet verstaan, zou deze muziek de begeleiding kunnen zijn van een wajangvoorstelling.
