Componisten/uitvoerenden: Eric Vloeimans | Harold Arlen | Michiel Borstlap | Oscar Levant | Thelonious Monk
Opnametechniek: Fokke de Boer
Duikt allemaal een diep hol in, want Michiel Borstlap speelt hier vanavond!
In Utrecht had je, tot in 2014 TivoliVredenburg openging, jazzpodium SJU. Het was na het BIMhuis Nederlands actiefste jazzpodium. Dat was er niet aan te zien, want SJU zat in een kelder aan de Varkenmarkt. Het maakte de sfeer daarbinnen alleen maar beter: je wist dat je met gelijkgestemden in een hol zat, wie hier zat was hier niet bij toeval beland.
In 2004, nog voordat de bouw van het nieuwe muziekpaleis begint, komt Michiel Borstlap hier spelen. Met recht een niemand-minder-dan. Sinds midden jaren negentig heeft deze pianist de kar getrokken van een heel nieuwe generatie Nederlandse jazzartiesten. Zij hadden niet zo gek veel meer op met de freejazz waar Nederland in de jaren zestig en zeventig voorop in had gelopen. Je kunt hun muziek traditioneel noemen, maar eclectisch is beter. Niemand probeert hier een bepaalde stijl te behouden of een tijdperk terug te halen. De heren maken gewoon hun eigen muziek, en die is nu eenmaal niet zo extreem.
Dit concert, waarbij de zaal ongetwijfeld tot de laatste plaats gevuld was, bestaat uit twee delen. Voor de pauze horen we Michiel Borstlap alleen. Hij speelt eigen composities, maar ook keiharde standards (“Over the rainbow”) en muziek van zijn idolen (Herbie Hancock). In het tweede deel komt trompettist Eric Vloeimans erbij. Ook al zo’n voortrekker, en een met wie Borstlap talloze keren heeft samengespeeld. De meeste composities komen hier uit het hoofd van Vloeimans. Belangrijkste standard is de Bemsha Swing van Thelonious Monk, die aan het slot klinkt.
