Genre: Classicisme
Componisten/uitvoerenden: Andreas Lidl | Joseph Haydn
Opnametechniek: Sabrina ter Horst
Hoe klinkt een baryton? Er is veel over te lezen, maar nu kunnen we het eindelijk horen.
De viola da gamba was de hele zeventiende eeuw en het begin van de achttiende eeuw zeer populair. Vooral in Frankrijk bloeide het instrument. Daarna was het snel afgelopen met deze populariteit. Toen Bach in zijn Matthäus-Passion in twee aria’s een gamba voorschreef, was het instrument al op weg naar de uitgang. Voortaan was het de cello die de rol van lage strijker met solopotentieel overnam.
En toch: een instrument verdwijnt niet van de ene op de andere dag. Ook in de late achttiende eeuw had de gamba zijn gebruikers. Het waren vaak niet de minste. Carl Friedrich Abel bijvoorbeeld, die betrokken was bij de allereerste abonnementsconcerten, bespeelde de gamba. Zo leefde dit oude instrument voort in een supermodern formaat, voor een betalend burgerlijk publiek.
De prins van Eszterhazy was ook een gambist. Hij speelde een heel bijzonder type: de baryton. Hierbij zijn aan de zes speelsnaren nog diverse sympathische snaren toegevoegd. Ze trillen mee bij het strijken, maar je kunt ze ook direct aantokkelen. Voor de prins schreef Haydn meer dan honderd barytontrio’s, die je zelden hoort omdat zowel barytons als barytonspelers dun gezaaid zijn. Hier horen we er twee. Ook horen we twee trio’s van Andreas Lidl, Haydns collega in Eszterhaza en zelf een virtuoos op de baryton.
