Genre: Piano
Componisten/uitvoerenden: Claude Debussy | Erik Satie | Francis Poulenc | Maurice Ravel | Sergej Prokofiev
Opnametechniek: Anton van Halderen
Sinds 1920 zijn veel musici een flirt met Satie aangegaan. Waar vinden we zijn invloed allemaal terug?
Satie werd jarenlang genegeerd en gezien als een componist van niks. Zijn korte, schijnbaar pretentieloze pianostukjes pasten niet bij het beeld van Grote Kunst. Op zijn beurt moest Satie niets hebben van kunst met pretenties, of die nou uit Duitsland of uit Frankrijk kwam. Hij ging zijn eigen gang.
Na de Eerste Wereldoorlog raakte Satie ineens in de mode. Helemaal naar zijn zin zal dat niet geweest zijn; de man zonderde zichzelf het liefst zoveel mogelijk af. Maar componisten als Milhaud en Poulenc vielen massaal voor de provocatieve eenvoud en de – inderdaad – flirts met uitheemse muziek en vulgair cabaret. Op zijn oude dag werd hij de mascotte van de neoclassici.
In dit concert horen we diverse pianowerken van Satie, waaronder de overbekende Gymnopédies – en “Flirt”, een deeltje uit Sport et Divertissements. Ook horen we muziek van geestverwanten Milhaud en Prokofjev, en toch ook van Debussy. Verder horen we jazz. Kijk, daar waren de neoklassieken en Satie helemaal gek op. De liefde kwam honderd jaar geleden nog niet van twee kanten: jazz was ‘hot’ en de Satie ademt aan alle kanten koelte uit. Maar in onze eeuw, waarin jazz alles kan omvatten waar een jazzmusicus toevallig van houdt. Satie zou voor deze flirt ongetwijfeld gevallen zijn…
