Componisten/uitvoerenden: Jan Vriend | Jos Kunst | Karel Goeyvaerts | Karlheinz Stockhausen | Stephen Montague
Opnametechniek: Ernst Jan Frohlich
Vier heel verschillende componisten, verenigd door één moderne pianist.
Wie hedendaagse muziek speelt, moet vele hindernissen nemen. De muziek is vaak technisch moeilijker en volgt een systeem dat voor een gemiddelde musicus niet zo doorzichtig is. Bovendien is de ene componist de andere niet. Nergens lopen de persoonlijke stijlen zo uit elkaar als in de Nieuwe Muziek. Die verschillende stijlen moet je allemaal kunnen bevatten, wil je van de noten echt muziek kunnen maken.
René Eckhardt gaat hier de uitdaging aan. In dit concert vinden we vier verschillende componisten, destijds alle vier nog in leven. De bekendste van hen is Karel Goeyvaerts (1923-1993). Zijn plekje in de muziekgeschiedenis dankt de Vlaming vooral aan zijn radicale seriële muziek, waarmee hij Stockhausen machtig beïnvloedde. Na de jaren vijftig was het lange tijd zoeken naar een nieuwe stijl. Zijn werk Pas à pas ademt technisch gezien de sfeer van het serialisme uit, maar is veel doorzichtiger van textuur. Overduidelijk hoor je hoe het werk zich stap voor stap (!) opbouwt, hoe iedere toon zijn eigen plekje in het klankgebouw opzoekt, met zijn eigen typische toonhoogte, luidheid en duur.
Jos Kunst (1936-1996) was naast componist ook musicoloog. Binnen de universiteitsmuren was hij een radicale figuur, die de ouderwetse cultuur bij muziekwetenschap eens goed wou opschudden. Hij gaf college in moderne muziek, maar pleitte ook al voor onderzoek naar popmuziek – iets waar deze eerbiedwaardige, vooral op middeleeuwen en renaissance gerichte wereld nog lang niet klaar voor was! Zijn muziek is minder poppy en ademt vooral de sfeer van de klassieke avant-garde uit.
Jan Vriend (*1938), geboren in West-Friesland maar intussen alweer jaren woonachtig en werkzaam in Engeland, keert voor deze gelegenheid eens terug naar zijn vaderland. En wel met een nieuwe compositie, Gravity’s dance, die in Nederland nog nooit geklonken heeft. Stephen Montague (*1943), de jongste van het stel, is Amerikaan en dat is te merken. Hij kent geen muzikale taboes, laat zich beïnvloeden door alles en niets en is, zo kunnen we hier horen, al helemaal mee met de minimal music.
