Woensdag 13 april jongstleden overleed de Finse elektronica muzikant Mika Vainio. Op 10 mei zenden we een speciale Electronic Frequencies uit over deze pionier en inspirator op het gebied van de elektronische muziek.
In Memoriam Mika Vainio. (1963-2017)
Woensdag 13 april kwam het trieste bericht bij ons binnen over het overlijden van de Finse elektronica muzikant Mika Vainio. De toedracht is ons vooralsnog niet bekend, wel weten we dat met 53 jaar we mogen spreken van een te vroege overgang naar welke vorm dan ook. De wereld van Elektronische muziek verloor een pionier en inspirator met bezieling. Wij zijn met stomheid geslagen.
Pan Sonic.
In 1993 richtte de Finse Mika Vainio samen met landgenoten Ilpo Väisänen en Sami Salo Panasonic op. Hun eerste werk brachten zij uit op Sähkö Recordings, waar Vainio samen met Tommi Grönlund oprichter van was. Daarna volgde een lange relatie met Mute’ sublabel Blast First. In 1996 verliet Salo de act en ging Pan Sonic als duo verder. Dit was ook de tijd waarin een dispuut met een niet nader te benoemen industrieel de naam moest veranderen in Pan sonic, zat zou bestaan tot 2009. De klank, kleur en textuur van Pan Sonic werd een stijl op zich. Initieel te duiden als Techno, Industrial en Minimal, werd de waaier verbreed met ingredienten van Dub en Dark Ambient, waardoor een meer ruimtelijk geluid ontstond. Door de rauwheid, maar ook schoonheid van het pure, kon Pan Sonic worden gewaardeerd door fans van verschillende muziekstijlen binnen de grenzen van Elektronische muziek.
Na 7 albums, verschillende live releases plus talloze platen in samenwerking met anderen volgde nog een live album in 2014 (‘Oksastus’). In 2015 kwam na een korte hereniging eveneens de soundtrack voor de film ‘Atomin Paluu’ uit, een waardige afsluiter binnen de Pan Sonic catalogus.
Mika Vainio.
Vainio maakte talloze platen onder zijn eigen naam en aliassen als Ø en Philus. Zo ontstond een enorme discografie, met werken uitgebracht op gerenomeerde labels als Säkhö, Raster-Noton, Touch, Editions Mego en iDEAL. Ook werkte hij vaak samen met o.a. Alva Noto, Charlemagne Palestine, Merzbow, Fennesz, Stephen O’Malley, Kevin Drumm, Vladislav Delay en Franck Vigroux. Op deze manier heeft hij de vrijheid genomen onderzoek te doen naar, en de grenzen op te zoeken van het elektronische experiment. Daarvoor gebruikte hij steevast hardware. Want Mika had een afkeer voor computers. ‘Zijn geluid’ werd daardoor wellicht, naast zijn geniale muzikale brain, zeer bepaald, met name als we denken aan elementen als onvoorspelbaarheid en (schone) rauwheid van elektronische apparaten.
Als inspirator legde hij paden uit voor artiesten op o.a. Raster-Noton en Touch. Denk hierbij aan Carsten Nicolai, BJ Nilsen en Carl Michael von Hausswolff. Ook relatieve nieuwelingen als Jorge Haro, Zeno van den Broek en Paul Devens voelen zich geinspireerd door Vainio. Ter afsluiting neem ik graag de volgende zin uit een ander artikel over: “Deze voorhoede verliest met het overlijden van Mika Vainio een van de belangrijkste en meest bezielde vaandeldragers.”
Vanuit de Concertzender wensen wij alle familieleden, vrienden en naaste betrokkenen van Mika een warm hart toe.
(Geschreven door programmamaker Mike Kramer)
Programmamaker Mike Kramer stelde speciaal ter gelegenheid van deze trieste gelegenheid een programma samen met uitsluitend museaal werk van Mika Vanio. Deze zal worden uitgezonden tijdens Electronic Frequencies op 10 mei aanstaande, CET 23.00 uur.
