Jazz, blues en het kauwgomplaatjesgevoel. Mmm, lekker!
Een Paleis om de vingers bij af te likken, met een scala aan drank en hapjes. Dat loopt uiteen van schorseneren en knolraap van Drs P. (‘voedsel voor langzame, lelijke paarden’) tot verrukkelijke potato chips van komiek Slim Gaillard. Harry Reser (de banjoïst die de indruk wekte op twee instrumenten tegelijk te spelen), komt op de proppen met bevroren chocola, waarover trouwens ook Maria Dieke zingt bij de Skymasters. Verder een onbekend lied van de gebroeders Gershwin – ‘Let ‘em eat cake’ – in een onstuimige crisisjarenvertolking door Emil Coleman’s Riviera Orchestra. Acteur Robert Mitchum hoopt op regen in Californië, want dat is goed voor de druivenoogst daar en hij heeft door gedoe met een vrouw een enorme behoefte aan wijn. Waar dat op kan uitdraaien horen we van Frans Halsema die in ‘Moeder Alcohol’ verhaalt wat de drank zoal aanrichtte in de levens van Frits van Dongen en ene Gerry, die begon met sherry en nu aan de cognac is. De narigheid wordt weer rechtgetrokken in ‘Bubbles in my wine’ door Freddy Martin (vanwege z’n ‘sweet music’ ook ‘Mr. Silvertone’ genoemd). Mel Tormé komt met de receptuur voor een goede romance, Frank Sinatra met de ‘Coffee Song’ en Ted Weems zorgt voor een swingend wolkje koffiemelk. En dan ook nog Harry Connick Junior, het Pasadena Roof Orchestra, Carmen McRae, Sarah Vaughan en Annette Hanshaw.
