Struinen over een muzikale rommelzolder.
Een fonkelend begin met Nancy Wilson, en minstens zo overrompelend Bobby Darin in hetzelfde lied uit ‘My Fair Lady’.
Door z’n strubbelingen met de Narcoticawet raakte zanger David Allyn in de vergetelheid, Sinatra hielp hem, opnieuw ging het mis, maar toen hij zich behielp met een baantje in een ijzerwarenwinkel, beleefde z’n loopbaan toch nog een revival. En wie hem hoort, weet hoe terecht dat was.
Verder de Vlaamse zanger, gitarist en liedschrijver Wigbert met Fay Lovsky, een van de pioniers van het vocaliseren, Joe Carroll, bij Dizzy Gillespie, Ella Fitzgerald, milde swing door de vaderlandse Millers van Ab de Molenaar met Eddy Doorenbos en Sanny Day.
Ook nog Count Basie op orgel, prachtig terzijde gestaan door tenorist Paul Quinichette en trompettist Joe Newman in ‘She’s funny that way’, het champagnebubbelsorkest van Freddy Martin, en als mini-special, drie keer hetzelfde lied door Roy Orbison, Frank Sinatra en Ray Charles.
