Zwerven door de Barok

De hoogbloei van het battuto-pizzicato-repertoire heeft plaats in de tweede helft van de 17e eeuw. Het grote succes van de gitaar is vooral te danken aan de charismatische Francesco Corbetta die een geziene gast was aan de hoven van Europa.
De belangrijkste vernieuwingen wat betreft de stijl treffen we echter aan in het Secondo libro (1655) van Angiol Michele (of Michelangelo) Bartolotti. Deze Bartolotti had in de eerste plaats grote faam als bespeler van de theorbe en niet zozeer als uitvoerend gitarist.
In Bartolotti’s tweede gitaarboek vinden we werken in de hoog ontwikkelde meerstemmige pizzicato-stijl van de luit, maar ook dansen zoals sarabandes die overwegend bestaan uit geslagen, soms gepeperde, harmonieën.
Wat opvalt is Bartolotti’s vaak zeer virtuoze gebruik van het instrument en een geslaagde integratie van de Italiaanse en Franse stijl.

Vincenzo Albrici (1631–1687)
1. Sinfonia in d-klein
Musica Antiqua Köln
(cd Musica Baltica, DG Archiv 459 619-2AH, 1999)

Michelangelo Bartolotti (fl. 1640–1669)
2. Suite in e-klein
– Prelude
– Allemande
– Courante
– Sarabande
– Gigue
– Passacaille
Lex Eisenhardt, barokgitaar
(opname eigen beheer)

Giovanni Antonio Pandolfi Mealli (1624–c. 1687)
3. La Vinciolina
Andrew Manze, viool. Fred Jacobs, theorbe
(cd Pandolfi Mealli violin sonatas, Channel Classics, CCS 5894, 1992)

Michelangelo Bartolotti
4. Prelude
5. Allemande
Simon Linné, theorbe
(cd L’Art du théorbiste, Brilliant Classics 95426, 2017)

Johann Jacob Froberger (1616–1667)
6. Suite in d-klein
– Allemande
– Courante
– Sarabande
– Gigue
Gilbert Rowland, clavecimbel
(cd Froberger – Suites for harpsichord, Athene Records ATH 23204, 2019)

Michelangelo Bartolotti
7. Sarabande
8. Gigue
9. Chaconne
Simon Linné, theorbe
(cd L’Art du théorbiste, Brilliant Classics 95426, 2017)

Op afbeelding: portret Michelangelo Bartolotti