Eenzaam in januari.
Zoals Vondel sprak: ‘Wat eenzaam leeft, is levend dood.’ Een uur lang de treurzang van eenzame zielen.
Zoals Ella Fitzgerald met het schrijnende ‘Lonely is’, waarin ze zingt over de brievenbus die leeg blijft, de was die niet hoeft te worden verborgen en de kerstboom die niemand zal zien.
Bobby Darin (‘All by myself’), Matt Dennis in z’n eigen compositie ‘Angel Eyes’, dat aanvankelijk ‘Have another beer on me’ zou heten – nou, dan weet je het wel.
Peggy Lee, met koffie ijsberend door de nacht (‘Black Coffee’), Lotte Lenya (‘Lonely House’), Shirley Horn met het diep in de nacht geschreven ‘In the wee small hours of the morning’, Chet Baker (‘I get along without you very well’).
Ook nog de van zwaarmoedigheid doortrokken stem van Lee Wiley (‘A woman alone with the blues’), Kay Starr (‘I’m oh so lonesome tonight’), Jim Reeves (‘Just call me lonesome’), The Delmore Brothers (‘I’m lonesome without you’).
Ultiemere eenzaamheid dan die van Hank Williams is welhaast ondenkbaar (‘I’m so lonesome I could cry’); iets hoopvoller is Johnny Hartman (‘We’ll be together again’).
