Behind the Dikes

Boy Edgar, pseudoniem van George Willem Fred Edgar (Amsterdam, 31 maart 1915 – aldaar, 8 april 1980) was een succesvol Nederlands jazzdirigent, pianist en trompettist. Ook was hij een verzetsman die tijdens de oorlog Joodse kinderen redde en promoveerde hij na de oorlog als arts op een onderzoek naar multiple sclerose. Boy Edgar drukte een grote stempel op de jazz Nederlandse jazz. Maar in zekere zin leidde hij ook een dubbelleven: hij kon of wilde niet kiezen tussen een medische en een muzikale loopbaan.

In de jaren zestig maakte hij enkele langspeelplaten, won een Edison en trad regelmatig op met internationale sterren op radio en televisie. Zijn artistieke hoogtepunt lag midden jaren 60. Boy’s Big Band nam de lp’s Now’s the time (1965) en Finch Eye (1966) op. Na enkele jaren in de USA als arts te hebben gewerkt werd hij huisarts in Duivendrecht en de Bijlmermeer. Uiteindelijk was zijn werk als arts en de Jazz niet meer te combineren. Zijn Big Band werd in 1971 definitief opgeheven. In de jaren ’70 dirigeerde Edgar de groep Boy’s Sound.

Eind 1979 stopte Boy met zijn huisartsenpraktijk. Korte tijd later overleed hij, 65 jaar oud. Als eerbetoon werd een jaar later de Wessel Ilcken Prijs, die hij in 1964 zelf had gewonnen, omgedoopt tot Boy Edgarprijs. Deze prijs wordt beschouwd als de belangrijkste prijs in de Nederlandse jazzwereld.

Nummer                                                   

1. Blue Boy                            Boy’s Big Band
2. Yesterdays                         Boy’s Big band
3. I Remember Vienna Boy’s Big Band
4. Plain Blues Boy’s               Big Band
5. I May Be Wrong                 Boy Edgar Sound      
6. Body And Soul                   Boy Edgar Sound
7. Be There                            Boy Edgar Sound
8. In My Solitude                    Boy Edgar Sound
9. Ready Go                           Boy Edgar Sound