Bijdetijds

Tijdens het festival November Music dat onlangs plaatsvond in Den Bosch was Piet-Jan van Rossum één van de composers-in-residence. Van Rossum groeide op in een streng christelijk milieu in het Westland.
Zijn vader speelde ‘s zondags orgel in de kerk en ondanks diens muzikale ambities werd hij geacht het werk in de groente- en fruithandel van zijn vader voort te zetten. Kunstenaars waren maar tuig.
Ook Piet-Jan speelde vanaf zijn tiende orgel. Hij leek voorbestemd om de droom van zijn vader te verwezelijken en concertorganist te worden. Maar al gauw werd duidelijk dat improviseren hem meer boeide en vanaf zijn vijftiende, na het zien van een live-uitzending van ‘De tijd’ van Louis Andriessen, besloot hij dat hij componist wilde worden.
Tot 1982 luisterde van Rossum alleen naar klassieke muziek: Ravel, Stravinsky en Ives maakten een enorme indruk op hem. En terwijl zijn klasgenoten naar muziek van de film Grease luisterden schreef hij zijn eerste composities, die hij zelf uitvoerde tijdens leerlingenavonden van de plaatselijke muziekschool.
“Je moet je voorstellen dat zo’n concert plaatsvond in de grote kerk van Naaldwijk, vol met tuinders, boeren en gereformeerden. Na afloop keken die mensen me aan alsof ik een totaal gestoorde was. Dat ging me dan weer niet in de kouwe kleren zitten. Ik was zestien en best onzeker.”
In 1985 deed hij toelating aan het Koninklijk Conservatorium te Den Haag waar hij o.a. lessen volgde bij Louis Andriessen en Jan Boerman.  Hij raakte bevriend met Peter Adriaansz en samen besloten ze na vier jaar over te stappen naar het Rotterdams Conservatorium om verder te studeren bij Klaas de Vries en Peter Jan Wagemans.
Eén van de dingen die opvallen in het werk van Van Rossum zijn de poëtische, soms merkwaardige titels van zijn stukken: “Achtjes rennend rood hondje”, “Acteren, even niet acteren”,  “Alles dat herinnert, was gister soms later” of  “Attendre longtemps, je suis sans identité”. Bovendien beginnen ze allemaal met de letter A.
Hij heeft vele fascinaties. Eén daarvan is die voor het Parijs van de jaren ’20 van de vorige eeuw en niet geheel toevallig, de muziek van o.a. Satie en Ravel (maar ook Stravinsky en Ives). Daarnaast is er de gekraste film, roest, een gebroken stem, grammofoonplaten, en het ouder worden. “Het gaat allemaal over het vinden van een nieuwe schoonheid in de corrosie van een oude (klank)wereld.” aldus van Rossum.
1. Piet-Jan van Rossum. Are you going out?
Ensemble MAE olv. Otto Tausk.
X-OR CD013
2. Piet-Jan van Rossum. Annette (1954)
Aarre Ensemble olv. Jussi Jaatinen.
Eigen opname CZ
 
3. Piet-Jan van Rossum. Avenne per caso in una piazzetta.
Ives Ensemble
Eigen opname CZ