#158. Onafhankelijke geluidskunst, radiofonische projecten en andere audio-non-visuele misverstanden en vondsten. Met het hoorspel; ‘JUDITH SCOTT TOUCHED HER GENES WITH HER OWN HANDS’.
Met Andrej Sen Senkov, Lukas Simonis, Henk Bakker en Dennis Verschoor (Noodlebar).
Productie Worm/Klangendum/Poetry International/Concertzender.
Sinds enige jaren linkt Poetry International de geluidskunstenaars Lukas Simonis en Henk Bakker aan een dichter van het Poetry International Festival om samen in korte tijd een radiohoorspel te maken en dit live te presenteren op het festival. Zo passeerden hoorspelen met Ursula Andkjaer Olsen (Denemarken, 2010), Yan Jun (China, 2011), Saskia De Jong (Nederland, 2012), Michèle Métail (Frankrijk, 2013) en Martin Gambarotta (Argentinië, 2014) inmiddels de revue. De hoorspelen waren niet alleen op het festival maar daarna ook bij de Concertzender te horen; meestal als studioversie van het live gespeelde. Zo ook nu; het eerste deel van het stuk bestaat uit het langere gedicht ‘JUDITH SCOTT TOUCHED HER GENES WITH HER OWN HANDS’ en grote gedeelten zijn live gespeeld op het Poetry Internationaal festival in juni 2016. Het tweede gedeelte bestaat uit een zevental korte teksten die de muzikanten samen met de dichter in dezelfde week als het festival in de studio hebben uitgewerkt.
Bakker en Simonis vertrekken vanuit het idee dat een radiohoorspel een gedicht in meerdere stemmen zou kunnen zijn. Naast het gedicht is daarom altijd ook de dichter, die zijn of haar stem leent aan het geluidslandschap dat ontstaat, zelf integraal onderdeel van het eindwerk. De muzikanten/componisten hebben daarbij ook een vocale inbreng. Simonis: Ieder project dat aangegaan werd was een volslagen verrassing voor ons, iedere dichter had een totaal andere inbreng in het muzikale gedeelte. Het was een genot om met iedereen te werken en dat zeg ik niet als beleefde banaliteit. Ieder project had daarom ook zijn eigen sfeer en aanpak. Met Ursula werkten we met een atmosferische , beetje jazzy achtige compositie waar ook veel improvisatie in zat, met als extra instrumenten harp en cello (Henk en ik spelen electronica, basklarinet en gitaar). Yan Jun is zelf ook electronische avant garde muzikant en het stuk dat we met hem deden was meer een soort abstract geluidsstuk, gelardeerd met flarden verdwaalde barok muziek (dit keer met extra barok cello en spinet). Voor het Saskia De Jong stuk hadden we er zelfs een Gamelan Ensemble bij dat we DIY futuristische muziek lieten spelen bij haar op Marinetti geënte tekst, terwijl we ons bij Metail beperkten tot electronica, samples en field recordings -wat qua beperking goed aansloot bij de door Oulipo geinspireerde tekst ‘X’.. Bij Gambarotta probeerden we een soort noise-dub met zijn ironische tekst te combineren.
Wat we met Andrej gaan doen staat nog niet helemaal vast op het moment van schrijven, maar we hebben natuurlijk niet voor niets Noodle-barman Verschoor uitgenodigd om het stuk met ons te maken. In zijn geval betekent dat: modulaire analoge synthesizer. We hebben een vage partituur klaar waarbij het beeld van de ultra korte gedichten en één iets langere tekst wordt aangelengd met would-be dance tracks, onverwachte erupties, collage materiaal en samples van Russische auto-ongelukken muziek. Een week voor de uitvoering gaan we met Andrej aan de slag, dus wie weet waar het project nog allemaal heengaat.
