Dwarsliggers en buitenbeentjes; De altsaxofonist en voormalige jazz-docent aan de University of North Florida in Jacksonville, Bunky Green, is op 1 maart 2025 overleden. Hij is aanvankelijk vooral actief in zijn geboortestad Milwaukee. Waar hij een tijd lang helemaal in de ban is van het spel van de tenorsaxofonisten Lester Young, Wardell Gray en Dexter Gordon. Het gaat zelfs zover dat hij zijn altsax verruilt voor een tenorsax. Maar na enige tijd de tenorsax bespeeld te hebben komt hij tot de conclusie dat zijn ideeën het beste tot hun recht komen via de altsax. Maar aan zijn overspel met de tenorsax zou hij best eens die stevige, kernachtige toon op de altsax te danken kunnen hebben die met enige regelmaat bedrieglijk dicht in de buurt komt van het timbre van een tenorsax. Maar uiteindelijk is hij toch een vooral door het legatospel van Johnny Hodges en de bebop-grammatica van Charlie Parker beïnvloede post-bop altsaxofonist.
SPEELLIJST
Bunky Green (altsax), Billy Wallace (piano), Cleveland Eaton (bas), Marshall Thompson (drums) plus in # 3—# 6: Walter Strickland (trompet) en James Meyer (tenor- en baritonsax)
Opgenomen: Chicago,18 februari 1965
# 1. On Green Dolphin Street (Bronislaw Kaper-Ned Washington) (5:21)
# 2. My Ship (Kurt Weill-Ira Gershwin) (4:03)
# 3. Tamra (Billy Wallace) (4:17)
# 4. When The Sun Comes Out (Harold Arlen-Ted Koehler) (4:31)
# 5. Testifyin’ Time (Edith Green) (3:37)
# 6. Orbit Six (Edith Green) (3:27)
Donald Byrd (trompet), Bunky Green (altsax), Jimmy Heath (tenorsax), Wynton Kelly (piano), Larry Ridley (bas), Jimmy Cobb (drums)
Opgenomen: Chicago, 28 oktober 1960
# 7. Step High (Bunky Green) (5:31) (minus Donald Byrd en Jimmy Heath)
# 8. Counter Punch (Bunky Green) (4:15)
Bunky Green (altsax), Willie Pickens (piano), Cleveland Eaton (bas), Harold Jones (drums)
Opgenomen: Chicago, 18 januari 1966
# 9. My Man’s Gone Now (George Gershwin-DuBose Hayward) (3:51)
#10. What I Can Do (Edwards-Green) (5:43)
#11. Braziliano (Manuel Garcia) (5:29)
#12. Playin’ For Keeps (Edith Green) (4:17)
Bronnen
*Bunky Green-Testifyin’ Time (Argo L.P.) (# 1–# 6)
*Bunky Green-My Babe (Exodus L.P.) (#7–#8)
*Bunky Green-Playin’ For Keeps (Cadet L.P.) (#9–#12)
De altsaxofonist en voormalige jazz-docent aan de University of North Florida in Jacksonville, Bunky Green, is op 1 maart 2025 overleden. Hij is aanvankelijk vooral actief in zijn geboortestad Milwaukee. Waar hij een tijd lang helemaal in de ban is van het spel van de tenorsaxofonisten Lester Young, Wardell Gray en Dexter Gordon. Het gaat zelfs zover dat hij zijn altsax verruilt voor een tenorsax. Maar na enige tijd de tenorsax bespeeld te hebben komt hij tot de conclusie dat zijn ideeën het beste tot hun recht komen via de altsax. Maar aan zijn overspel met de tenorsax zou hij best eens die stevige, kernachtige toon op de altsax te danken kunnen hebben die met enige regelmaat bedrieglijk dicht in de buurt komt van het timbre van een tenorsax. Maar uiteindelijk is hij toch een vooral door het legatospel van Johnny Hodges en de bebop-grammatica van Charlie Parker beïnvloede post-bop altsaxofonist.
Voor iemand met de kwaliteiten van Bunky Green heeft hij een verrassend klein oeuvre nagelaten: een dik dozijn albums onder eigen naam en nog eens een dozijn als sideman, tussen 1961 en 2010. De verklaring voor de geringe omvang van Greens productie is heel simpel: Bunky Green had op een gegeven moment genoeg van de ontberingen die gepaard gaan met het leven van een rondreizende jazzmuzikant. Vanaf 1972 heeft Green zich met hart en ziel op het lesgeven gestort. Tussen 1972 en 1989 was hij docent aan de Chicago State University, daarna werd hij hoofd van de jazz-afdeling van de University of North Florida in Jacksonville. Hij is ook voorzitter geweest van de International Association for Jazz Education.
In de laatste fase van zijn Professoraat maar ook als Hoogleraar in ruste heeft Bunky Green nog een paar vernieuwende albums gerealiseerd.
Maar in deze uitzending laat ik laagdrempelig werk horen uit de de eerste helft van de jaren zestig.
