Jazz, blues en het kauwgomplaatjesgevoel. Thema: ‘Zingen zonder woorden’.
‘Zingen zonder woorden’ is het thema in dit Paleis van de Weemoed. Met bijvoorbeeld allerlei vormen van scatten – het zingend verzinnen van nieuwe woorden. Ella Fitzgerald was daar zo inventief in dat ze, volgens haar musici een scat-song nimmer tweemaal hetzelfde deed, maar telkens nieuwe woordenstromen verzon. Ook scat-repertoire door Sarah Vaughan, Louis Armstrong en de ‘king of Hi-de-ho’ Cab Calloway met z’n vocale geheimtaal. Verder aandacht voor vocaliseren: het maken van teksten op instrumentale solo’s uit de jazz – zoals Fay Claassen deed met solo’s van Chet Baker. Rose Murphy met haar prrrrrr-prrrrrrrr-arsenaal, Eddie Jefferson, vocale acrobatiek van het trio Lambert, Hendricks & Ross en de Mills Brothers die met hun stemmen een orkest konden nabootsen en Duke Ellington, die de menselijke stem inzette als muziekinstrument. En Roland Kirk, die op het blindeninstituut niet alleen leerde om drie instrumenten tegelijk te bespelen, maar die ook als hij fluit speelde zijn stem tegelijkertijd door dat instrument kon laten klinken. Plus een lesje taalkunde uit de bebop-tijd… Kortom, een stemmig uurtje.
