Jazz, blues en het kauwgomplaatjesgevoel.
Het Paleis van de Weemoed begint stichtelijk met fluwelen gospelmuziek door vocal group The Four Knights. Daarna, van vaderlandse bodem, de Red Debroy Swingers (de opmerkelijke jaren-dertigband van ‘Jazzwereld’-oprichter Ben Bakema) met een smeuïge uitvoering van ‘Lady be good’. Verder in het Paleis een vocaliste wier loopbaan bijkans een mensenleven heeft geduurd, Lena Horne, die met haar fruitige uiterlijk en dito stem bij de band van Cab Calloway al de bezoekers van de legendarische Cotton Club bekoorde en decennia later nog steeds moeiteloos het in drommen toestromende publiek van nachtclubs en concertzalen om de vingers wist te winden. Ook mega-zomerse klanken van Astrud Gilberto, een muzikale verbeelding van een koffiezetapparaat, big band swing door Fletcher Henderson en Tommy Dorsey, een ode aan de drank door Joe Jackson, en een wanhoopslied door de laatste der Red Hot Mama’s, Sophie Tucker. Kortom, een Paleis waarin oude schoonheid weer nieuwe glans krijgt.
