Jazz, blues en het kauwgomplaatjesgevoel.
Met een van de eerste vibrafonisten uit de jazz, Red Norvo, die z’n voornaam dankte aan z’n haarkleur en die in de muziek kwam toen hij op jonge leeftijd z’n pony verkocht om zijn eerste marimba te kunnen aanschaffen. Verder een nog prille Sarah Vaughan met de ‘No Smokers Blues’, Wim Sonneveld met liefdesverdriet, exotische klanken met een melancholiek randje door het vooroorlogse tango-orkest van de Uruguayaanse violist en bandleider Francisco Canaro – die aanvankelijk fabrieksarbeider was en toen van een lege oliekan z’n eerste viool maakte, een stichtelijk lied door Ella Fitzgerald, de prachtige trompettist/fluegelhornist Art Farmer, en als de tijd het toelaat ook nog de smeuïge band van Glen Gray.
