Muziek uit vervlogen tijden.
Weer een afgeladen en gevarieerd Paleis, met: jazzzangeres Betty Roché (‘Billy’s Bounce’), Drs P met een, vond hij zelf, wijdlopig lied dat mooi aansluit bij de wijdlopigheid van veel cafégesprekken.
Ook weer een zanger uit de categorie ‘was-dat-nou-verstandig?’: Clint Eastwood, die eerder sloom dan macho blijkt te klinken.
De hogere school van het gezamenlijk zingen: Four Freshmen & vijf saxen in een ritmisch slaapliedje.
Zonder saxofoons maar a capella een andere vocal group, The Chordettes, dromend over Loveland.
De gebeeldhouwde Lurlean Hunter (‘What a difference a day made’), Miles Davis in z’n koele periode (‘But not for me’), het Tony Kinsey Quartet (‘Makin’ whoopee’).
Johnny Cash met de klassieker over een kudde koeien die langs het zwerk raast, achtervolgd door de geesten van gedoemde cowboys, de Amerikaanse r&b-group The Orioles, country-ster Roy Acuff (‘Tennessee Waltz’).
Van vaderlandse bodem: Jaap Fischer, het KRO Fitspuitorkest, Arie Valkhoff en een nerveuze Jasperina de Jong.
Tropisch zinderend Juan Arvizu & the Pan American Marimba Band (‘Aurora’).
En een warmbloedige kerstwens van Julie London.
