De virtuoze Jo Stafford. Een Paleis over een van de meest veelzijdige zangeressen van de vorige eeuw. Ze had een kristalzuivere vibratoloze stem, waarmee ze als geen ander het weemoedige heimwee-repertoire kon vertolken waar tijdens de Tweede Wereldoorlog zo’n vraag naar was.
Bij de band van Tommy Dorsey zong ze in het achtergrondkoortje voor Frank Sinatra: de Pied Pipers, waarvan ze de meest prominente stem werd.
Voor Capitol werd ze de grote geldmachine met hits als ‘Thank you for calling’.
Tegelijk werd ze geliefd met religieus repertoire en liet ze haar komische kant horen als Cinderella G. Stump in een mal duet met Red Ingle en ontpopte ze zich de vals zingend Darlene Edwards. En zelfs manifesteerde ze zich heel vroeg in de bebop-beweging.
Toen de jongeren van de rock ’n’ roll haar generatie van het podium veegde, maakte ze, alvorens te stoppen nog enkele jazz-albums met grootheden als Ben Webster en Art van Damme.
Een portret van de virtuoze Jo Stafford.
