De Amerikaanse klarinettist Pee Wee Russell (1906-1969) is altijd meteen te herkennen geweest aan zijn wat wazige en onvaste toon. Maar omdat hij die imperfecties geraffineerd wist in te passen bij wat zijn collega’s lieten horen, is hij toch een van de grote individualisten binnen de jazz geworden. Zelfs een optreden met het kwartet van pianist Thelonious Monk (Newport 1963) kon Russell niet uit zijn evenwicht brengen.
