Microtonaal kwartetten.
Piepkleine toonafstanden, rondzingende boventonen en onaardse melodieën. De microtonalisten komen eraan.
Componisten die de alom bekende, doodnormale tonaliteit oprekken en inzoomen op het kleinste klankdetail.
Microtonale toondichters hebben vooral een voorkeur voor het strijkkwartet. Met hun flexibele klankvorming en genadeloze precisie kunnen vier strijkers de bevreemdendste klankvisioenen gestalte geven. Pionier is de negentigjarige Amerikaanse componist Ben Johnston wiens cyclus van tien strijkkwartetten de toon heeft gezet.
In deze Thema-uitzending passeert onder meer Johnstons beruchte ‘String Quartet No. 7’, dat voor kort als onuitvoerbaar te boek stond. Daarnaast klinkt microtonaal kwartetwerk van James Tenney, Georg Friedrich Haas en Ernstalbrecht Stiebler.
1. Ben Johnston: ‘Quietness’ (1996) voor strijkkwartet en stem
op Ben Johnston: String Quartets Nos. 6, 7 & 8. Kepler Quartet + Ben Johnston (stem). New World Records 80730-2 CD
2. Ben Johnston: ‘String Quartet no. 6’ (1980)
op Ben Johnston: String Quartets Nos. 6, 7 & 8. Kepler Quartet. New World Records 80730-2 CD
3. James Tenney: ‘Arbor Vitae’ (2006) voor strijkkwartet
op James Tenney: Arbor Vitae. Quatuor Bozzini. CQB 0806 CD
4. Georg Friedrich Haas: ‘Streichquartett Nr. 2’ (1998)
op Georg Friedrich Haas-Kairos Quartett. Kairos Quartett. Edition Zeitklang ex-19017 CD
5-7. Ben Johnston: ‘String Quartet no. 7’ (1984) in drie delen
op Ben Johnston: String Quartets Nos. 6, 7 & 8. Kepler Quartet. New World Records 80730-2 CD
8. Ernstalbrecht Stiebler: ‘Sehr langsam’ (2005-2006) voor strijkkwartet.
Quatuor Bozzini: Sens(e) Absence. Quatuor Bozzini. CQB 1111 CD
