Als onderdeel van ‘Vrije Radicalen’ kunt u vandaag luisteren naar ‘Under the Lemontree’ #4; Een nieuw deel van een avontuurlijke reeks grenzeloze programma’s waarin de begrippen ‘sfeer & flow’ centraal staan. Under the Lemontree neemt de luisteraars mee op een muzikale reis waarin bijna onmerkbaar gewisseld wordt van stijl en genre.
Voordat Weather Report bekend werd met ‘Birdland’ en/of Jaco Pastorius had de band al een paar meer dan uitstekende platen gemaakt. Die worden wel eens vergeten, daarom de ‘Boogiewoogie Waltz’; een zo swingend en dwingend stuk dat zelfs Boogiewoogie-expert Piet Mondriaan beslist niet meer zijn hoekige composities had kunnen schilderen. De percussie van de wals sluit bijna naadloos aan op die van Steely Dan. ‘Do it Again’ slaat op iemand die zich volop in het nachtleven stort en verslaafd is aan seks en gokken. Onduidelijk is of de song nu als aanmoediging of waarschuwing geïnterpreteerd moet worden.
Donald Byrd is daar veel duidelijker in. Op de hoes van diens plaat ‘Street Lady’ staan echte straatmadelieven afgebeeld. De plaat kwam uit begin jaren ’70, de tijd dat veel jazzo’s overgingen naar jazzrock en/of funk. De broertjes Mizell – Fonce en Larry – hadden het ongelooflijk druk met componeren, opnemen en produceren; hun naam kom je bijna op elke ‘rare groove’ plaat uit die periode tegen. Begin jaren zestig was het juist authentieke muziek uit Afrika die de jazz in de greep hield. Bijna iedereen greep terug naar de ‘roots’, zo ook Art Blakey. Zijn Afro-drum Ensemble bestond weliswaar uit bijna alleen in Amerika geboren muzikanten, maar de ‘sound’ klonk best authentiek. Wisten wij veel; het was lang voordat de hele vloedgolf aan wereldmuziek tot ons kwam.
Cheikh Lô is geboren in Burkina Faso maar verhuisde naar Senegal. Daar werd hij ontdekt door een niet alleen plaatselijke coryfee: Youssou N’dour. In 1996, zo’n beetje op het hoogtepunt van de hausse aan wereldmuziek, bracht hij Né la Thiass uit; mét – Westers – succes. Eric Burdon, ja die van de Animals en het huis van de rijzende zon, ontmoette in Amerika eerst Lee Oskar, een mondharmonicaspeler uit Kopenhagen en via hem de band Nightshift. Tijdens een spontane jamsessie bleek Oskars geluid goed aan te sluiten. Oskar stelde Burdon voor en na wat personeelswisselingen in de blaassectie was ‘War’ (muziek in plaats van kogels – iets voor nu ook?) een feit. Het leverde twee prachtige platen op, beetje jazz, blues, funk, latin maar ook een flinke portie al dan niet vocale verleiding. Burdon componeerde niets in War, hij zorgde alleen voor de vocalen. ‘Move on Up’ hoeft eigenlijk geen enkel betoog meer; het is inmiddels één van de essentiële klassiekers. Het oorspronkelijk lange nummer werd voor de Amerikaanse singlemarkt ingekort tot bijna drie minuten. Uiteindelijk werd de single niet in Amerika uitgebracht, maar wel in Engeland. Het nummer stond tien weken in de hitparade, met als hoogste notering nummer 12.
Quincy Jones bleek een meer dan uitstekend arrangeur. Talloze tracks zijn van hem afkomstig, zo ook de funky muziek voor de blaxploitation movie (films met ‘black’ spelers gemaakt voor een ‘black’ publiek) ‘They Call Me Mr. Tibbs’. Het is een film over een inspecteur (rol van Sidney Poitier) van de politie uit San Francisco die op zoek gaat naar de moordenaar van een prostituee en dat alles opgedist met veel blazersgeweld.
1. Weather Report “Boogie Woogie Waltz”. (Joe Zawinul).
cd: Sweetnighter – Columbia/Legacy 485102-2.
2. Steely Dan “Do it Again”. (Donald Fagen/Walter Becker).
cd: The very best of Steely Dan – Universal 5320451.
3. Donald Byrd “Witch Hunt”. (Larry Mizell).
cd: Street Lady – Blue Note Rare Groove Series CDP 7243 8 53923 2 0.
4. Art Blakey and the Afro-Drum Ensemble “Obirin African”. (Garvin Masseaux).
cd: The African Beat – Blue Note 7243 5 22666 2 3.
5. Cheikh Lô “Boul di Tagale”. (Cheikh Lô).
cd: Né la Thiass – World Circuit WCD 046.
6. Eric Burdon & War “Pretty Colours”. (War).
cd: The Black Man’s Burdon – ARG Records 74321 30742 2.
7. Curtis Mayfield “Move on Up”. (Curtis Mayfield).
cd: Curtis – Movie Gold MPG 74026.
8. Quincy Jones “They Call me Mr. Tibbs”. (Quincy Jones).
cd: Can You Dig It? The Music and Politics of Black Action Films – Soul Jazz Records SJR Cd 214.
