Wie is Klaus Schulze?
Klaus Schulze behoort tot de belangrijkste componisten en innovators van hedendaagse muziek. Dat Klaus Schulze niet de populariteitsstatus heeft van bijvoorbeeld The Beatles, U2, Bruce Springsteen, Elton John of een Michael Jackson bijvoorbeeld, ligt louter aan het feit dat zijn muziek niet populistisch is, tot een minoriteit behoort en derhalve geen extreme verkoopcijfers scoort. Klaus Schulze maakt namelijk elektronische muziek, gemaakt met synthesizers.
In zijn carrière registreerde de Duitser honderden albums. Het merendeel daarvan (meer dan 60 titels) bracht hij uit onder eigen naam en kan je solo albums noemen. De overige zijn samenwerkingen met genregenoten (bijvoorbeeld Manuel Gottsching) of met voormalig Dead Can Dance zangeres Lisa Gerrard (de ‘Big in… serie), tijdelijke formaties als Stomu Yamashta’s GO (inclusief Al di Meola, Steve Winwood, Michael Schrieve e.a.). Hij nam een serie albums op met Techno Wizard Peter Namlook (The dark side of the moog) en was de centrale figuur en hofleverancier van composities in Wahnfried, een wisselend collectief van muzikanten. Klaus Schulze realiseerde ook muziek voor films, soms losse muziekstukken, soms complete soundtracks. Zo kwam werk van hem terecht in enkele Duitse crimi’s, de film Wir kinder van Bahnhof Zoo (Christiane F) en meest berucht twee albums met muziek voor de pornofilm Body Love van regisseur Lasse Braun.
Aanvankelijk was Klaus Schulze gitarist in enkele onbeduidende beatbandjes. Later nam hij plaats achter het drumstel. De eerste groep met enig succes was Psy Free. In 1968 switchte hij naar Tangerine dream met Edgar Froese en Conrad Schnitzler. Dit trio realiseerde een -eerste- spraakmakend album Electronic Meditation, het platendebuut van Klaus Schulze. Zijn verblijf duurde pakweg anderhalf jaar. Na Tangerine dream volgden Ash Ra Temple en parallelgroepen als The Cosmic Couriers of Cosmic Jokers waarmee hij talloze albums opnam, nog steeds als drummer. Gaandeweg experimenteerde Schulze ook met effectapparatuur en simpele keyboards. De hang naar meer elektronica en experiment resulteerde in een solo carrière. In 1971 verscheen zijn solodebuut Irrlicht. Hij bewerkte een oefentape van het klassiek orkest Colloquium Musica Orchestra waarop hij geluidsbewerkingen los liet (echo, phasing, distortion etc), de tapes knipte en plakte, achterstevoren afspeelde etc. Daarbij voegde hij drone-notes van een Farfisa orgeltje. Ook gelijksoortig proces leidde tot opvolger Cyborg.
Hij ontdekte de nu vrijwel prehistorische VCS3 en enkele andere historische synthesizer en ontwikkelde een geheel nieuw concept middels een handvol albums die onder de term kosmische muziek worden geclassificeerd: lange, in tempo en dynamiek verschuivende stukken. Het arsenaal aan synthesizers groeide mee met de ontwikkeling van het instrument, van pakweg mellotron tot moog. Vanaf 1980 stapt hij over op digitale instrumenten en verandert zijn muziek. Van het hypnotiserende naar meer rock en experiment.
Een volgende fase wordt de Trance years genoemd: albums met wederom lange stukken, maar veeleer meditatief of met een hypnotiserende beat. Schulze stapt over naar de virtuele synthesizers en later ook de workstations. Hij was de eerste beroepsmuzikant die gebruik maakte van de ‘tovermachine’ de Fairlight.
De carrière van Schulze is zo onder te verdelen in een vier tot vijf tal perioden. In elke periode vervolmaakte hij het gebruik van een instrument of een stijl, een klankpatroon e.d, waarna hij weer verraste met een andere aanpak, waarin toch het D.N.A. van de componist is terug te halen.
Naast de genoemde werken werden in het laatste decennium van de voorgaande eeuw een aantal omvangrijke cdboxen uitgebracht, variërend van 5 tot 50! Cds per box. Daarop bijzonder, nooit eerder uitgebracht materiaal zoals studio-opnamen, live registraties, remixen, maar ook geheel nieuw werk en speciale (thema)composities.
In juni 2022 verscheen het laatste reguliere album Deus Arrakis, een postume uitgave. Klaus Schulze overleed namelijk enkele maanden daarvoor op 26 april.
Naast een omvangrijke eigen catalogus met tijdloze muziek, is de hedendaagse techno, ambient en new age scene duidelijk schatplichtig aan Klaus Schulze.
