Het Paleis van de Weemoed
za 18 jan 2025 19:00 uur
Schatgraven in de muziekhistorie. Nachtelijke sferen bij Miles Davis (‘When lights are low’), en ook bij Perry Como. Een van diens laatste grote hits, losjes gebaseerd op een compositie van Brahms, en met de aansporing om een vallende ster te pakken.
Verder de in vergetelheid geraakte andere coole trompettist Tony Fruscella.
Willie Nelson, Roger Miller & Ray Price in lichte weemoed over hun oude vriendschap.
De exquis geboetseerde Fran Warren die ook verleidelijk wist te zingen.
Uit eigen land Fay Claassen op haar album ‘Red, hot & blue’, en van een halve eeuw eerder, Louis Davids, deels in het Engels met ‘Waarom zou ik niet?’
Vrijwel net zo oud het New York Orchestra van bokser/drummer Bernie Cummins met ‘Dust’.
In de Oscar-rubriek het rijke jaar 1944, met wegens de oorlog veel heimwee. Naast opmerkelijke genomineerde songs door Frank Sinatra, The Pied Pipers, Chet Baker, Ella Fitzgerald & The Ink Spots, ook Bing Crosby met de winnaar, in feite een kinderliedje, maar wel geliefd.
Als bonus een reprise van het lied dat eigenlijk had moeten winnen, ‘Long ago and far away’, door de obscure maar opmerkelijke Bev Kelly.
En ook nog: Anita O’Day (‘Georgia on my mind’), het orkest van Joe Loss (‘I’ll walk alone’), de ‘godfather van de Cajun-muziek Harry Choates met ‘The old Ice Man’.