Non-stop jazz en blues uit de jaren 30, 40 en 50 zoals die destijds door de hepcats, de hipsters en de beatniks werd geapprecieerd.

Tenorsaxofonist Sonny Rollins, deel 2. In 1955 neemt hij een kwartet-plaat op, hij is dan net 25 jaar oud, maar zijn spel is al tot volle wasdom gekomen. Met pianist Ray Bryant, bassist George Morrow en slagwerker Max Roach.

Clarence Williams, pianist, componist, orkestleider en platenbaas. Het jaar 1925 begon goed voor hem en zijn Blue Five, met trompettist Louis Armstrong en rietblazer Sidney Bechet als vaste leden. Deze laatste nam in de loop van het jaar afscheid.

Dwars door de platenkast van Fred. (Dit programma werd per abuis al op 6 januari uitgezonden!)

In het laatste deel over de Engelse rietblazer John Surman komen 2 bijzondere trio’s aan bod. In het trio uit eind jaren 60 met bassist Barre Phillips en slagwerker Stu Martin is hij uitsluitend akoestisch te horen. SOS formeerde hij in 1973, met tenorist Alan Skidmore en altist Mike Osborne, waarbij Surman ook de sythesizer bedient. Op hun enige plaat voor Ogun maken ze gebruik van tevoren opgenomen electronics.

“Een lied en een vleugel”. Opvallend hoe weinig jazz-vocalisten zich gewaagd hebben aan de summiere begeleiding van alleen een piano. We kennen Billie Holiday met Jimmy Rowles, Ella Fitzgerald met Ellis Larskin, of June Christy met Stan Kenton. In Nederland: Simone Honijk met Bert van den Brink. Hun CD “Interplay” brengt muziek van Bill Evans als inspirerend voorbeeld.