De trombone staat centraal, deel 6: de Duitse trombonist/componist Albert Mangelsdorff (1928-2005). Hij was een van de eersten op dit instrument die zich buiten de gebaande paden ging begeven. Opnamen uit 1970, 1978 en 1982 in diverse bezettingen, indertijd op lp’s door MPS, maar in 2008 op dubbel-cd heruitgebracht.

Pianist en arrangeur Tadd Dameron (1917-1965) was de man die de hypernerveuze bebop van rustgevende orkestraties voorzag. Hij zei ooit: “er is genoeg lelijkheid op de wereld, ik ben geïnteresseerd in schoonheid”.

De Amerikaanse pianist en componist Muhal Richard Abrams (1930), deel 8. Hij is vooral actief in Chicago en oprichter van de Association for the Advancement of Creative Musicians (AACM). Opnamen uit 1984-1989 in verschillende bezettingen.

Zo’n 100 leerlingen van de IVKO-school in Amsterdam waren te gast in het Muziekgebouw waar zij workshops Djembé volgden in de klankspeeltuin, met de groep Tin Men and the Telephone.

Mel Tormé (1925-1999). Hij begon als drummer maar koos toch vrij snel voor de zang en had daarmee vanaf begin jaren ’50 veel succes. Met pianist en arrangeur Marty Paich nam hij vanaf 1955 uitstekende platen op. Vandaag een ruime keuze: Mel Tormé met het Marty Paich Dek-tette.

Tenorsaxofonist Joe Lovano (1952) speelde in grote orkesten en vanaf de jaren ’80 vooral in kleine bezetting. Voor albums met ballads koos hij voor het trio van de beroemde pianist Hank Jones (1918-2010), de opnamen zijn uit 2003 en 2004.

Hans Dulfer presenteert zijn favoriete muziek, aangevuld met pikante anekdotes.

Een nieuwe programmamaker voor JazzNotJazz: Muziektechnoloog Steven Kruyswijk met flink wat fusion, zowel oud als nieuw, afgewisseld met singer-songwriter nummers en virtuoze latin jazz.

De Amerikaanse percussionist Hamid Drake (1955), deel 2. Op 23-1-2016 trad hij in het Amsterdamse Bimhuis op met een uitgebreid ensemble, en daarvan nu het vervolg. Muziek met leden van ICP en pianiste Kaja Draksler, en een live-remix door het Noorse Punkt.

Trompettist Wingy Manone (1900-1982). Geboren in New Orleans werd hij mede door zijn nomadisch bestaan een voorbeeld voor veel muzikanten. Zijn bijnaam kreeg hij door het verlies van zijn rechterarm op jonge leeftijd, wat hem niet belette een invloedrijk trompettist te worden. Opnamen onder eigen naam uit 1927-1934 voordat hij zijn hit Isle Of Capri scoorde in 1935.

Jazz, blues en het kauwgomplaatjesgevoel. Over de kunst van het fluiten.